لوله های پوسیده و رویاهای برباد رفته / در کجای قصه قرار داریم؟

عصرباغملک : قریب به سیصد شاخه لوله به مدت سه سال انبار شده در زمین فرهنگیان بخش قلعه تل در معرض باد، آب، آفتاب و تخریب قرار دارد که می بایست آب سد کارون ۳ را جهت مصارف کشاورزی و شرب به دشت های ایذه و باغ‌ملک انتقال دهند و زمینه ای برای رشد، توسعه و آبادانی منطقه باشند.

هیات دولت در فروردین سال ۹۶، پنج طرح مهم و زیربنایی را برای خوزستان با ۲۳۰ هزار میلیارد ریال، تصویب کرد که تکمیل طرح آبرسانی غدیر، و آبرسانی شمال شرق، و نیز آبرسانی جنوب شرق خوزستان از آن جمله است. قرارداد اجرای پروژه آبرسانی به مناطق شمال شرق خوزستان از طریق کنسرسیوم میان شرکت‌های ایرانی و چینی تیر ۹۷ در استانداری خوزستان امضا شد. شریعتی استاندار سابق خوزستان مبلغ این قرارداد را ۴۰۶ میلیون دلار بیان کرده بود.

قرار بود این پروژه به هفت شهر، ۶۸۹ روستا و ۱۹هزار هکتار از زمین‌های کشاورزی شمال شرق خوزستان در قالب طرح ۵۵۰هزار هکتاری کشاورزی آبرسانی نماید و طرف ایرانی متعهد شده بود تا در مدت ۹ ماه مبلغ ۶۰۰میلیارد ریال در این پروژه هزینه کند. این لوله ها از جنس فایبر گلاس جی ار پی بوده و آنطور که شرکت سازنده مدعی شد، باید در کمترین زمان از تولید زیر زمین قرار بگیرند و چرا که تابش آفتاب باعث شکست زنجیره مولکولی و فاسد شد جنس آنها می شود، برای همین در اردیبهشت سال گذشته از طرف شرکت برای انتقال آنها تعداد زیادی کامیون محیا شد و با توجه به اعتراضات محلی به دستور دادستان، پروژه انتقال این لوله ها متوقف گردید.

اما در واقعیت چه بر سر ما آمد؟ آیا هدایت الله خادمی نماینده دوره گذشته ایذه و باغ‌ملک یک شوی تمام عیار تبلیغاتی راه انداخته بود؟ عکس گرفتن در هنگام تخلیه لوله ها، دپوی آنها در کنار مسیر پرتردد ایذه و باغملک، پرواز بالگرد استاندار وقت و حضور آرکانیان وزیر نیرو آن زمان و جش بزرگ و پایکوبی در ایذه و نصب هزاران بنر از طرف روابط عمومی ادارت شهرستان های ایذه و باغ‌ملک و گزارشات مکرر از عملیات حفاری تونل انتقال آب چه شد!؟

در خوش بینانه ترین حالت این تعداد لوله موجود در زمین فرهنگیان قلعه تل کمتر از دو کیلومتر از مسیر حداقل ۸۰ کیلومتری باغ‌ملک تا سد کارون ۳ را پوشش میدهد، مابقی مسیر چه؟ از فاینانس چینی پروژه چه خبر؟

برنده مناقصه طرح انتقال آب شمال شرق در سال ۹۶، یک کنسرسیوم با همکاری یک شرکت چینی بوده، که این شرکت به دلیل ادامه تحریم‌ها نتوانست ضمانتنامه‌های بانکی و بیمه را تامین کند، در نتیجه با گذشت موعد مقرر، این قرارداد در پایان سال ۹۸ فسخ شده است. در پی فسخ قرارداد، این شرکت در حال جمع آوری لوله‌هایی بود که پیش از این برای اجرای طرح به محل پروژه منتقل کرده بود. که با اعتراضات محلی، ملغی شد و غیر قابل استفاده و فاسد ماند.

ادامه این روال و پاسخگو نبودن مسئولین در مقابل وعده های داده شده به همراه عدم مطالبه گری افکار عمومی، یعنی شاید تا نیم قرن دیگر نتوانیم ثمره بهره‌برداری از پروژه انتقال آب را ببینیم.